حدیث نفس

0 - به چند تا از دوستان تنگ تان* زنگ بزنید و از آنها بخواهید هر کجا هستند با کارت ملی خودشان را به اصفهان برسانند تا آنجا همدیگر را ببینید.
1 - خودتان هم کارت ملی تان را بردارید و راهی شوید، آنجا یک راست بروید میدان انقلاب و به ایستگاه دوچرخه های کرایه ای کارت ملی را تحویل داده و یک عدد دوچرخه ی سبز رنگ بردارید و دور تا دور شهر را (میدان نقش جهان، کاخ و پارک هشت بهشت،کاخ چهلستون، کلیسای وانک، محله ی جلفا و ارمنیها، خیابان خواجو و ...) رکاب بزنید، هنگام رکابیدن و لذت بردن، از اطراف و اکناف صداهایی به گوشتان می رسد که : دوچرخه مفتی ، دوچرخه کرایه ای و قس علی هذا ، به هیچتان حسابشان نکنید.
2- زاینده رود همچنان خشک است، اما زیر قوس پلهای خواجو و سی و سه پل خبرهای خوبی هست، مخصوصن اگر نزدیک غروب پنج شنبه یا جمعه باشد، اگر به گلپا و بنان و شجریان و دم و دستگاه آواز کلاسیک علاقمندید پل خواجو جای شماست، اگر هم با شنیدن صدای محسن یگانه و چاووشی و بروبکس جدید حالتان حول می شود بروید سی و سه پل آنجا بساط گیتار و امثالهم فراهم است. اگر هم با هر دو حال می کنید دوچرخه وسیله ی نقلیه ی خوبی برای تردد میان این پلهاست.
3- یک وعده غذای ظهر یا شبتان را به بریانی اختصاص دهید، خوشمزه نیست ، اما خوب به هر حال فقط در اصفهان پخت می شود و شما از این پس می توانید ادعا کنید بریانی هم خورده اید.
4 - سعی کنید حتی اگر به شهر محل زندگیتان هیچ ریلی نمی رسد برای رفت یا برگشت یا هر دو، حتمن قطار را یکجای سفرتان بگنجانید که این وسیله ی نقلیه ی دراز و با حال حتی اگر شما را از خانه دور هم بکند ضرر نکرده اید.
5 - اگر اصفهان دوستی دارید که خانه دارد و می تواند شما را چند روز تحمل کند، قدرش را بدانید، حتی اگر چایی خانه اش خوش طعم نباشد.
تعطیلات چند روز قبل من اینطوری گذشت و لذت ناک شد.

* : غیرگشاد